Tanah Rata - Raub - Jerantut - Kuala Tahan - Perhentian Kecil - Terengganu
22 april 2016 - Malakka, Maleisië
- Cherating - Johor Bahru - Singapore
(past niet meer bij de titel)
Tijd voor een blog. Al weer ruim twee weken geleden kwamen we aan in Tanah Rata, de poort naar de Cameron Highlands. De Cameron Highlands hebben door hun hoogte het hele jaar door een gematigd klimaat. Dit vruchtbare gebied staat dan ook vol met voornamelijk aardbeien- en theeplantages. De vele theehuisjes (met versgebakken scones) en enkele koloniale gebouwen herinneren aan 's werelds grootste theedrinkers: de Britten. Zij waren het die hier lang geleden de eerste theeplantages van Maleisië begonnen. We verbleven drie nachten in de Highlands, eentje minder was ook genoeg geweest. Tijdens een middagtour langs een aardbeienfarm, een vlinder- en insectenfarm, een bijenfarm en een theeplantage hadden we alles eigenlijk ook wel gezien. Vooral de aardbeienfarm en de theeplantage waren wel echt de moeite waard. Bij de eerste konden we een halve kilo van de grootste en roodste aardbeien die we ooit gezien hebben plukken, die de binnenkant van het mandje echter niet lang gezien hebben. De theeplantage bevat ook een klein museum en een theehuis waar ze thee zoals thee bedoeld is schenken.
De Cameron Highlands is verder qua temperatuur erg geschikt voor hikes. We hebben dan ook een trail uitgezocht en onze wandelschoenen er bijgepakt. De plantages en farms nemen helaas in rap tempo de bossen in de Highlands over; de hike was niet bijzonder spannend.
Na de Highlands wilden we naar National Park Taman Negara. Taman Negara claimt het oudste bos ter wereld te zijn en trekt veel toeristen. Wij hadden even geen zin om weer met de kuddes mee te gaan in minivans en besloten de paar honderd kilometer per openbaar vervoer te doen, met overnachtingen in de kleine stadjes Raub en Jerantut. Dat ging uitstekend. Midden tussen de locals proef je echt wat van de lokale cultuur (en van het lokale eten, wat soms wat moed vergt). De pubermeisjes zien iedere blanke jongen als Justin Bieber en met enige regelmaat zwaait of toetert er een wildvreemde naar je.
Kuala Tahan was onze uitvalsbasis voor Taman Negara. In het regenwoud is een canopy walkway gebouwd, waarbij je op tot veertig meter hoge hangbruggetjes het gevoel van een aap tussen de boomtoppen kunt ervaren. Nadat we wat apen, fazanten en een varaan gesport hadden, besloten we in al ons enthousiasme een berg in het park te gaan beklimmen. 36 graden Celsius en een extreem hoge luchtvochtigheid staken daar al snel een stokje voor. Letterlijk doorweekt van het zweet zijn we weer naar beneden gestrompeld.
Volgende stop: Perhentian Islands. Dit snorkel- en duikparadijs bestaat uit een groot (besut) en een klein (kecil) eiland. Wij zaten vier nachten op beach party island Perhentian Kecil. Wouters oren maken duiken helaas onmogelijk, maar dat hebben we gecompenseerd met snorkelen. Met een klein bootje werden we naar de beste spots gevaren om koraal, de meest kleurrijke vissen, zeeschildpadden en zelfs rifhaaien te spotten. Fantastisch mooi.
Via Terangganu zijn we vervolgens naar Cherating gereisd. Terangganu is een grote, niet toeristische stad. Het hele gebied is zeer islamitisch. We kwamen er nietsvermoedend op een vrijdag aan, maar hordes mannen in jurken en gesloten winkels herinnerden ons al snel aan de islamitische dag der bijeenkomst. Cherating is een klein kustdorpje met een uitzonderlijk relaxte/luie atmosfeer. Om er te komen moet je de buschauffeur vragen om bij een bepaalde zijweg te stoppen. Dat lukte (binnen een straal van 3 kilometer = succes) en na nog een stukje met de taxi waren we er. Cherating bestaat uit winkeltjes en accomodaties die open zijn als de eigenaar zich daarvoor in de mood voelt, wat gestrande surfboys en wat strandtentjes waar altijd wel wat mensen in een hangmat met hun ogen dicht een biertje drinken. Vrienden maken is er makkelijk, iets gedaan krijgen is lastiger. Toch hebben we een schildpaddenopvang bezocht een een vuurvliegjestour gedaan. Vooral de tour was leuk. Na een informatieve presentatie gingen we in het donker met wat bootjes de rivier op. De gids had zich de communicatie van de glimwormpjes eigen gemaakt en kon ze langzaam knipperend in groepjes naar je toe laten vliegen. Een grappig, efteling-achtig gezicht. Lichtvervuiling is de grootste vijand van deze vuurvliegjes (interfereert met hun communicatie) en camera's waren dan ook verboden.
Vanaf Cherating maakten we de lange reis naar tussenstop Johor Bahru. Vanaf Johor Bahru steek je de rivier over naar Singapore. Klein utopia Singapore. Wat een verschil met de rest van Zuid-Oost Azië. In Singapore is overal over nagedacht. Vlekkeloze infrastructuur, vol met groen, prachtige architectuur en geschoolde mensen. Op de een of andere manier hebben ze hier na de splitsing met Maleisië (met name in de laatste dertig jaar) alles beter gedaan, een werkend systeen gevonden. De eerste dag bezochten we de 'Gardens at the Bay', wat een enorm park is met onder andere een kunstmatige canopy walkway langs kunstmatige reuzenbomen, een dertig meter hoge heuvel met waterval onder een glazen koepel en een tweede enorme glazen koepel met eigen klimaat en eigen exotische planten. De tweede dag stond de Singapore Zoo op de planning, zonder twijfel de mooiste zoo die we ooit gezien hebben. De laatste dag kregen we een tour door het national museum, waar we mede door interessante anekdotes van en discussies met Singaporianen een beetje inzicht kregen in hoe zo'n land tot stand komt. De (voornamelijk electronica) malls waar Singapore vol mee staat maken dat je 's avonds laat moe en een beetje verdrietig van al dat moois dat je niet kunt betalen thuiskomt.
Vanochtend hebben we ons losgescheurd van Singapore en zijn we weer de grens overgestoken: onderweg naar Melaka. Melaka was ooit in Nederlandse handen, daar hopen we wat van te gaan zien. Leuk detail: als veelgebruiker van booking.com krijg je zo af en toe hoge kortingen, vanavond slapen we in een vijf-sterrenhotel. Weer eens wat anders dan gedeelde badkamers en je eigen witte geroosterde broodje smeren met aardbeienjam.
Morgen door naar Kuala Lumpur, vanaf daar vliegen we woensdag naar Kota Kinabalu, Sabah. We willen er nog niet te veel aan denken, maar na nog twee weekjes Borneo zit de reis er helaas al weer op. Zorgen voor later, we hebben in zowel KL als Borneo erg veel zin.
Ciao!
(past niet meer bij de titel)
Tijd voor een blog. Al weer ruim twee weken geleden kwamen we aan in Tanah Rata, de poort naar de Cameron Highlands. De Cameron Highlands hebben door hun hoogte het hele jaar door een gematigd klimaat. Dit vruchtbare gebied staat dan ook vol met voornamelijk aardbeien- en theeplantages. De vele theehuisjes (met versgebakken scones) en enkele koloniale gebouwen herinneren aan 's werelds grootste theedrinkers: de Britten. Zij waren het die hier lang geleden de eerste theeplantages van Maleisië begonnen. We verbleven drie nachten in de Highlands, eentje minder was ook genoeg geweest. Tijdens een middagtour langs een aardbeienfarm, een vlinder- en insectenfarm, een bijenfarm en een theeplantage hadden we alles eigenlijk ook wel gezien. Vooral de aardbeienfarm en de theeplantage waren wel echt de moeite waard. Bij de eerste konden we een halve kilo van de grootste en roodste aardbeien die we ooit gezien hebben plukken, die de binnenkant van het mandje echter niet lang gezien hebben. De theeplantage bevat ook een klein museum en een theehuis waar ze thee zoals thee bedoeld is schenken.
De Cameron Highlands is verder qua temperatuur erg geschikt voor hikes. We hebben dan ook een trail uitgezocht en onze wandelschoenen er bijgepakt. De plantages en farms nemen helaas in rap tempo de bossen in de Highlands over; de hike was niet bijzonder spannend.
Na de Highlands wilden we naar National Park Taman Negara. Taman Negara claimt het oudste bos ter wereld te zijn en trekt veel toeristen. Wij hadden even geen zin om weer met de kuddes mee te gaan in minivans en besloten de paar honderd kilometer per openbaar vervoer te doen, met overnachtingen in de kleine stadjes Raub en Jerantut. Dat ging uitstekend. Midden tussen de locals proef je echt wat van de lokale cultuur (en van het lokale eten, wat soms wat moed vergt). De pubermeisjes zien iedere blanke jongen als Justin Bieber en met enige regelmaat zwaait of toetert er een wildvreemde naar je.
Kuala Tahan was onze uitvalsbasis voor Taman Negara. In het regenwoud is een canopy walkway gebouwd, waarbij je op tot veertig meter hoge hangbruggetjes het gevoel van een aap tussen de boomtoppen kunt ervaren. Nadat we wat apen, fazanten en een varaan gesport hadden, besloten we in al ons enthousiasme een berg in het park te gaan beklimmen. 36 graden Celsius en een extreem hoge luchtvochtigheid staken daar al snel een stokje voor. Letterlijk doorweekt van het zweet zijn we weer naar beneden gestrompeld.
Volgende stop: Perhentian Islands. Dit snorkel- en duikparadijs bestaat uit een groot (besut) en een klein (kecil) eiland. Wij zaten vier nachten op beach party island Perhentian Kecil. Wouters oren maken duiken helaas onmogelijk, maar dat hebben we gecompenseerd met snorkelen. Met een klein bootje werden we naar de beste spots gevaren om koraal, de meest kleurrijke vissen, zeeschildpadden en zelfs rifhaaien te spotten. Fantastisch mooi.
Via Terangganu zijn we vervolgens naar Cherating gereisd. Terangganu is een grote, niet toeristische stad. Het hele gebied is zeer islamitisch. We kwamen er nietsvermoedend op een vrijdag aan, maar hordes mannen in jurken en gesloten winkels herinnerden ons al snel aan de islamitische dag der bijeenkomst. Cherating is een klein kustdorpje met een uitzonderlijk relaxte/luie atmosfeer. Om er te komen moet je de buschauffeur vragen om bij een bepaalde zijweg te stoppen. Dat lukte (binnen een straal van 3 kilometer = succes) en na nog een stukje met de taxi waren we er. Cherating bestaat uit winkeltjes en accomodaties die open zijn als de eigenaar zich daarvoor in de mood voelt, wat gestrande surfboys en wat strandtentjes waar altijd wel wat mensen in een hangmat met hun ogen dicht een biertje drinken. Vrienden maken is er makkelijk, iets gedaan krijgen is lastiger. Toch hebben we een schildpaddenopvang bezocht een een vuurvliegjestour gedaan. Vooral de tour was leuk. Na een informatieve presentatie gingen we in het donker met wat bootjes de rivier op. De gids had zich de communicatie van de glimwormpjes eigen gemaakt en kon ze langzaam knipperend in groepjes naar je toe laten vliegen. Een grappig, efteling-achtig gezicht. Lichtvervuiling is de grootste vijand van deze vuurvliegjes (interfereert met hun communicatie) en camera's waren dan ook verboden.
Vanaf Cherating maakten we de lange reis naar tussenstop Johor Bahru. Vanaf Johor Bahru steek je de rivier over naar Singapore. Klein utopia Singapore. Wat een verschil met de rest van Zuid-Oost Azië. In Singapore is overal over nagedacht. Vlekkeloze infrastructuur, vol met groen, prachtige architectuur en geschoolde mensen. Op de een of andere manier hebben ze hier na de splitsing met Maleisië (met name in de laatste dertig jaar) alles beter gedaan, een werkend systeen gevonden. De eerste dag bezochten we de 'Gardens at the Bay', wat een enorm park is met onder andere een kunstmatige canopy walkway langs kunstmatige reuzenbomen, een dertig meter hoge heuvel met waterval onder een glazen koepel en een tweede enorme glazen koepel met eigen klimaat en eigen exotische planten. De tweede dag stond de Singapore Zoo op de planning, zonder twijfel de mooiste zoo die we ooit gezien hebben. De laatste dag kregen we een tour door het national museum, waar we mede door interessante anekdotes van en discussies met Singaporianen een beetje inzicht kregen in hoe zo'n land tot stand komt. De (voornamelijk electronica) malls waar Singapore vol mee staat maken dat je 's avonds laat moe en een beetje verdrietig van al dat moois dat je niet kunt betalen thuiskomt.
Vanochtend hebben we ons losgescheurd van Singapore en zijn we weer de grens overgestoken: onderweg naar Melaka. Melaka was ooit in Nederlandse handen, daar hopen we wat van te gaan zien. Leuk detail: als veelgebruiker van booking.com krijg je zo af en toe hoge kortingen, vanavond slapen we in een vijf-sterrenhotel. Weer eens wat anders dan gedeelde badkamers en je eigen witte geroosterde broodje smeren met aardbeienjam.
Morgen door naar Kuala Lumpur, vanaf daar vliegen we woensdag naar Kota Kinabalu, Sabah. We willen er nog niet te veel aan denken, maar na nog twee weekjes Borneo zit de reis er helaas al weer op. Zorgen voor later, we hebben in zowel KL als Borneo erg veel zin.
Ciao!
En neem, als het ff kan, wat zon mee. Kunnen we hier goed gebruiken. Wij hebben harde, koude wind, hagel etc.
Liefs, Gertjan en Henny
Hee Wouter, Justin Bieber heeft toch veel meer tatoos dan jij ? Grappig zo'n canopy walkway. In Nederland noemen we dat een Boomkroonpad. Afgelopen weekend in Drenthe nog gezien, maar die was vast veel korter en kouder en minder hoog dan bij jullie. Het was hier rond de 5 graden..
We zien jullie vast op het feest van Dorenda en Arjan. Tot gauw dan maar, maar geniet nog maar volop van de laatste weken.
Groeten, Gerald
Morgen even oranje haren fixen hè?! Haha
Groetjes Jantine
Genieten jullie nog maar even met volle teugen van deze laatste weken !!
Liefs, Aaldert en Grietje
nog even en jullie zitten weer aan de boerenkool met een gehaktbal!
goeie terugreis gewenst .