Son Trach - Hanoi - Halong - Hanoi - Bangkok - Hua Hin

Vorige week zondag hebben we de dagtour gedaan waar we in de vorige blog over schreven. 's Ochtends vroeg werden we met 5 Canadezen en een Duitser opgehaald in een minivan en maakten we kennis met de gids. Hoewel het een half uurtje rijden was naar de eerste stop, begon het avontuur al na vijf minuten. Midden in het verhaal van de gids stak er een hond de weg over, die we met een knal en een laatste piep doodreden. De chauffeur reed rustig door en de gids wilde zijn verhaal vervolgen, maar de vijf (veganistische, puberale) Canadeese meisjes lieten dat uiteraard niet toe zonder een kwartier te benadrukken hoe erg het was en dat we niet door hadden mogen rijden. De gids deed pogingen om het verschil in cultuur uit te leggen: Vietnameese gezinnen hebben vijf honden die als ze volwassen zijn naar de slachterij gaan. Deze hond belandde slechts wat eerder in de pan. Het is geen leuke ervaring, maar liet wel weer even een stukje van Vietnams cultuur (en verkeer) zien.

De eerste stop was de botanische tuin. Het bevat een klein museum met opgezette insecten, slangen, apen e.d., wat hokken met levende dieren en een prachtige waterval. Het hele landschap rondom Son Trach is sowieso het mooiste wat we tot nu toe gezien hebben: begroeide rotsen die uit de grond lijken te komen.

Tweede stop was de Paradise Cave. De grotten in deze omgeving zijn pas recentelijk ontdekt, deze in 2010. Met de nuchtere Duitser konden we het beter vinden dan met de Canadezen en daar zijn we dan ook de grottentocht mee gaan doen. De Paradise Cave is vooral heel erg groot en diep (30km, 1km voor toeristen open), met een paar bijzondere pilaren/stalacmieten/stalactieten. Onlangs is vlakbij de grootste grot ter wereld gevonden. Om deze te bezoeken moet je een jaar van te voren boeken, drie/vier dagen vrij houden en 3000 USD neerleggen. Daar krijg je wel iets voor terug, volgens onze gids past heel Manhattan inclusief wolkenkrabbers in de grot.

Op de derde locatie kregen we eerst lunch, waarbij we onze eigen Vietnamese fresh spring rolls (ongefrituurde loempia in rijstpapier) konden maken met de keuze uit een paar bananenbladen vol ingrediënten. Vervolgens was het tijd om onze zwemkleding aan te trekken en kregen we een zwemvest en helm met hoofdlamp. De grot zat nog aan de andere kant van de rivier, dus tokkelden we vanaf een klimtoren over de rivier naar de andere kant. Helaas moest je vanaf hier alles achterlaten wat je niet aan/op had, dus konden we verder geen foto's maken. Na nog twintig meter zwemmen, kwamen we bij de opening van de Dark Cave. Hier gingen we op blote voeten in en iets verder moest je zelfs je zwemvest achterlaten. Vanaf daar ging ook de hoofdlamp aan, de grot doet zijn naam eer aan. Hoe verder we kwamen, hoe glibberiger en klei-achtiger alles werd. Uiteindelijk liepen we tot onze enkels in de modder, met als grande finale een grothal gevuld met anderhalve meter modder. Het is een ongelooflijk vreemde en gave ervaring, je kunt je alleen langzaam voortbewegen in het donker door de dikke, warme modder. Zwemmen kan niet en je kunt er op je rug op liggen zonder te zinken. Als impressie hebben we maar een Google-afbeelding ingevoegd. Op de terugweg moesten we (Eva, Wouter en de Duitser) een stukje kanoën om terug te komen bij de minivan. De kano was praktisch onbestuurbaar en er kunnen wat WOII-gerelateerde verwensingen zijn gevallen over en weer. Al met al een geweldige dag.

Maandag hebben we fietsen gehuurd en zijn we nog een laatste keer door de prachtige omgeving gefietst. Twee jonge Vietnameese jongens uit een klein dorpje hebben ons met fiets en al in een gammel bootje voor een paar dollar naar de overkant van de rivier geroeid. Ze spraken geen woord Engels en we hadden geen idee of we droog en met al onze bezittingen aan de overkant zouden komen, maar dat maakte het (vooral achteraf) alleen maar leuker. Tegenover ons hostel zat een geweldig restaurant met een vriendelijke westerse eigenaresse. Hier hebben we ons twee keer helemaal vol gegeten met taart toe. Na alle rijst en noedelsoep was dat toch wel weer erg lekker en ons eerste jubileum (schrikkeldag) vereiste natuurlijk wel iets speciaals. Die nacht hebben we de slaapbus gepakt naar de hoofdstad, Hanoi.

Dinsdag hebben we in Hanoi het mausoleum van Vietnams eigen Lenin, Ho Chi Minh, bezocht. Hier in het noorden proef je echt het communisme. Na alles afgegeven te hebben moet je in stilte in twee rijen een paar honderd meter lopen naar het mausoleum, waar je in diezelfde rijen in een stroom doorheen geloosd wordt. Als een soort doornroosje ligt hij opgebaard in een vitrine, met als enig verschil de zwaarbewapende militairen er omheen.

Woensdag wilden we Hanoi's old quarter bekijken, maar veel verder dan een tempel op een eiland in een meer en wat restaurantjes zijn we niet gekomen. Het verkeer in heel Vietnam is niet geregeld en verschrikkelijk, in Hanoi is het gewoon niet te doen. Stoepen staan vol met kraampjes en scooters, en op de weg voel je je geen moment veilig. Je gaat je route selecteren op zo min mogelijk oversteken. Na twee kilometer lopen naar de old quarter waren we echt gesloopt van het verkeer. De wegen hebben geen banen, stoplichten zijn er nauwelijks en helpen weinig, niemand let op zebrapaden en de ontelbare scooters komen overal vandaan schieten.

De hele donderdag waren we dan ook kwijt aan de paar honderd km naar Halong. Alles blokkeert elkaar, je gaat gemiddeld 20 km/h en het maakt niet uit welke kant je op kijkt, er komt altijd wel een touringcar of vrachtwagen recht op je af rijden. In Halong werden we langs de snelweg gedropt en moesten daar nog een stuk over lopen om bij het hotel te komen. Die was gelukkig erg mooi. Wat er over was van de dag hebben we besteed aan Netflix in bed.

Vrijdag hebben we op een boot Halong Bay verkend. De gids gaf wat commentaar en onderweg bezochten we een grot en konden we een half uurtje kanoën. Ondanks het grijze weer was het een geslaagde dag. Halong Bay heeft net zulke rotsen als in Son Trach, maar dan oprijzend uit de zee. Per boot touren is erg relaxed, we kijken al uit naar onze bejaardencruises over de Rijn.

De planning was om in maximaal twee weken door Laos en Noord-Thailand te trekken. We hadden allen zo weinig zin om de helft van onze tijd in slaapbussen (waar je niet in slaapt en die je twee dagen uit ritme halen) door te brengen en het enorme stuk naar Bangkok met bussen te reizen dat we een vliegticket geboekt hebben. Jammer dat we Laos nu helemaal niet zien, maar heerlijk dat we nu uitgebreid de tijd hebben voor Zuid-Thailand, Maleisië en Borneo. Zaterdag zijn we teruggereisd naar Hanoi, hebben via een of andere aanbieding in de mooiste designer hotelkamer met bubbelbad en roomservice ooit geslapen en gisteren zijn we naar Bangkok gevlogen.

Leuk bijkomend voordeel is dat we komend weekend Joost Luiten hier kunnen zien spelen op de True Thailand Classic golf championship. Deze speelt zich vlakbij Hua Hin af, het badplaatsje waar we vanochtend naartoe gereisd zijn. Eindelijk weer normaal verkeer, ook weer even wennen aan de 30+ graden temperatuur. De kamer is een week voor ons, die we gaan invullen met actief op het strand liggen en cocktails drinken.

Groetjes en succes met de kou!